Göynük'ün Dertli Sesi: Bizim Evimiz Nerede?

Bazen bir memleketin derdi vardır…
Hani çay ocağında oturursun, dumanı tüter fincandan, ama sohbetin buğusu daha ağırdır ya… İşte bugün Göynük’ün hali tam da öyle.

Bu memleketin derdi ev meselesi.
Evet yanlış okumadınız, bildiğiniz ev. Başımızı sokacak yuva.

Bizim Göynük güzel yer, sakin yer… Ama sakinliğin bedeli bu mudur?
Ev, geçinmekten pahalı hale geldi neredeyse.

Şimdi burada açık konuşalım:
Göynük’te maaş belli, emekli maaşı ortada, memur belli, esnaf belli.
Ama kiralar?
20-25 bin lira kira olur mu bir ilçede Allah aşkına?

Ne olduk da bu hale geldik, Bodrum muyuz, Nişantaşı mıyız?

Ev sahibinin de hakkı var eyvallah, ama millet de taş değil.
Nefes alacağız, ev geçindireceğiz, çocuğumuzu okutacağız, yaşlanacağız…

TOKİ yaptı birinci etabı, millet sevindi, dua etti.
İkinci etap başladı, yine umut yeşerdi.
Neden? Çünkü bu memlekette ev sahibi olmak artık lüks değil, hayatta kalma meselesi oldu.

Bak dile kolay:
50 daireye 1000 başvuru olmuş!
Eee şimdi çıkıp diyorlarmış ki:

"Üçüncü etap TOKİ’ye gerek yok.”

Kim diyor bunu?
Nereye bakıp diyor?
Hangi mahalleye girmiş, hangi kiracının kapısını çalmış?

Bir vatandaş yazmış, içim sızladı:

"Evi olana ev çıktı, biz yine kirada kaldık. 25 bin kira veriyoruz. Göynük’te bu para ne? TOKİ 3. etap şart, hem de dar gelirliye."

Bakın değerli okurlar, mesele çok net:
Talep varsa ihtiyaç vardır.
Bu kadar basit.

Alan yokmuş, ihtiyaç yokmuş, konut fazlaymış…
Geçin o işleri.

İhtiyaç olmasa millet bin kişi sıraya girer mi?
Ben bu yazıyı yazıyorsam keyfimden mi yazıyorum, canım şairlik çektiği için mi yazıyorum?
Demek ki bir dert var, hem de kocaman.

Bir de duyuyorum ki bazıları şöyle diyormuş:
"Özel firmalar var, onlar yapsın."

İyi de güzel kardeşim, bu millet müteahhit parası mı biriktirdi?
Bu memlekette herkesin çimentosu hazır da bizim mi haberimiz yok?

Devlet ne için var?
Halka sahip çıkmak için.
Yaraya merhem olmak için.
Toki'de işte bunun için var.

Göynük insanı sessizdir, efendidir.
Sokağa çıkıp bağırmaz belki ama yutkunur, sıkılır, içi yanar.
Susması kabullenmesi değildir, bilinsin.

Bu millet lüks istemiyor.
Marina istemiyor, plaza istemiyor…
Milletin istediği bir ev. Başkasına yük olmayan bir çatı.

Göynük köy olmaz.
Biz bu memleketi büyüttük, yaşattık.
Ama bugün görmezden gelinirsek yarın genç yok, esnaf yok, hane yok demeye başlarız.
Göynük kartpostalda güzel görünür ama içerisi boş olur, bunu kimse istemez sanırım.

Kimse dilenmiyor değerli okurlar, herkes hakkını arıyor ve istiyor bu memlekette.
Barınma hakkı, yaşama hakkı, refah hakkı...

Üçüncü etap TOKİ şart mı?

Şart değil…
Acil ihtiyaç!

Bugün duymayan yarın duyar,
Bugün görmeyen yarın görür.

Göynük halkı buradadır.
Sessiz diye unutmayın,
Gönülleri gürdür.

Ve hemşehrilerimiz diyor ki:

"Kendi memleketimizde kiraya yenilmeyeceğiz."

Sevgi ve saygılarımla,

Kadir İzgin köşe yazısını nasıl duyuralım