Göynük Hava Yolları

Gerede’de otoban yapıldı, Mudurnu’ya hızlı tren söylentileri dolaşıyor… Bize ne kaldı derseniz, anladım ki Göynük’e “hava yolu” verilmiş.
Çünkü kara yoluna ihtiyaç yok belli; yollar zaten öyle kötü ki, arabanızın yola değil havaya ihtiyaç duyduğu bir ilçede yaşıyoruz.

Yıllardır “sıcak asfalt” vaatleri dinliyoruz…
Bakan gelip söz veriyor, siyasetçiler tebessüm ediyor, biz de inanıyoruz. Meğersem biz sözleri yanlış anlamışız;
onlar “yol” değil “hava yolu” demişler. Kara yoluna gerek yokmuş.

Ama yine de hamd olsun…
Allah siyasetçilerimize zeval vermesin.
Bizi düşünmüşler:
Yollar delik delik ki hızlı gidip kaza yapmayalım, acele edip hayata bağlanmayalım. Ne güzel değil mi?
Yavaş gidiyorsun, sabır kazanıyorsun!

TOKİ meselesine gelelim…
Her ilçede blok blok yükselirken, kiralar Göynük’te 20 binlerin üzerine çıkmışken biz hâlâ bekliyoruz.
Neden yok?
Acaba bu dönem muhalefet kazandı diye mi?
Yoksa ilk defa değil, tarih boyunca ne zaman hizmet aldı ki Göynük?

Bazen düşünüyorum; belki de sus payı vermiyorlar artık.
“Size verdiğimiz o ballar vardı ya…
Onları rafa kaldırdık” mı demek istiyorlar?
Kadim ilçemiz, tanımaya bile tenezzül etmeyenlerin dilinde bir “günlük vaat” olmaktan ileri gidemiyor.
Bu mudur reva?

Taraklı yaylalarında sıcak asfalt dökülürken,
biz Göynük’ten çıkmaya korkuyoruz.
Araba yolda kalır, lastik patlar, şaseler dua ister…

Ama bir tesellimiz var:
Kaza riski az.
Hız yapamıyorsun çünkü…
Ne güzel düşünülmüş değil mi?
Biz büyük resmi görememişiz meğer.
Büyüklerimiz bizi düşünmüş!

Neyse…
Sırada elektrik meselesi var.
Hazırlanın, sıra ona gelecek.